Σύμφωνα με το άρθρο 16 παρ. 3 του ΠΔ 27.6/4-7-1932 "Ο εργοδότης δεν επιτρέπεται να απασχολήσει κατά την ίδια ημέρα εργασίας, εργάτες ή υπαλλήλους εργασθέντες σε άλλο εργοστάσιο ή σε άλλο τόπο εργασίας καθ' όλο το νόμιμο χρόνο ημερήσιας εργασίας. Μπορεί μόνο να απασχολήσει εργάτες εργασθέντες κατά την ίδια ημέρα σε άλλους εργοδότες, λιγότερες από τις νόμιμες ώρες, αλλά μόνο για το χρόνο που απαιτείται για τη συμπλήρωση του ανώτατου ορίου ημερήσιας εργασίας".

Από τις διατάξεις του παραπάνω Διατάγματος, σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 3, 174, 180 Α.Κ, των άρθρων 3 και 6 της από 26-2-1975 ΕΓΣΣΕ, του άρθρου 6 της από 14-2-1984 ΕΓΣΣΕ, των διατάξεων του Ν.Δ 515/1970 και του άρθρου 1 του Ν.3385/2005 προκύπτει σαφώς ότι απαγορεύεται η απασχόληση του μισθωτού την ίδια ημέρα, δηλαδή μέσα στο ίδιο 24ωρο, στον ίδιο ή σε άλλον εργοδότη, μετά την παροχή εργασίας του σε όλο τον νόμιμο ανώτατο χρόνο ημερήσιας απασχόλησής του, για να μην επέρχεται έτσι περαιτέρω καταπόνηση των σωματικών και πνευματικών του δυνάμεων και επομένως η σύμβαση εργασίας για την παροχή εργασίας πέρα από το νόμιμο ωράριο, αφού είναι αντίθετη με απαγορευτική διάταξη νόμου, είναι άκυρη. Μάλιστα σύμφωνα με τη νομολογία των δικαστηρίων, η ακυρότητα είναι απόλυτη και εξετάζεται και αυτεπαγγέλτως.

Για τις παραβάσεις των διατάξεων του Π.Δ 27.6/4-7-1932 προβλέπονται ποινικές κυρώσεις για τον υπαίτιο εργοδότη, σύμφωνα με το άρθρο 7 του Ν.Δ 515/1970, ενώ ποινικές κυρώσεις για την υπέρβαση των νομίμων χρονικών ορίων εργασίας, προβλέπει και το άρθρο 28 του Ν.3996/2011.

Διοικητικές κυρώσεις επιβάλλονται για τις παραβάσεις των διατάξεων του Π.Δ 27.6/4-7-1932, σύμφωνα με το άρθρο 24 του Ν,3996/2011 όπως ισχύει.

Η περίπτωση της απασχόλησης μισθωτού σε άλλον εργοδότη, αφού ο ίδιος μισθωτός απασχολήθηκε στον αρχικό εργοδότη συμπληρώνοντας το νόμιμο ωράριο εργασίας του, δεν αποτελεί αδήλωτη εργασία για την οποία προβλέπονται κυρώσεις από την Υ.Α 27397/122/19-8-2013 αλλά και από το άρθρο 14 του Ν.4225/2014, δεδομένου ότι τέτοια απασχόληση απαγορεύεται με ρητή διάταξη νόμου.

Επίσης, ο περιορισμός της απασχόλησης έως τα νόμιμα χρονικά όρια εργασίας ισχύει και στην περίπτωση του γνήσιου δανεισμού μισθωτού (συμβαίνει συχνά μεταξύ επιχειρήσεων που ανήκουν στον ίδιο όμιλο), όταν ο εργοδότης ο οποίος έχει στη διάθεσή του τις υπηρεσίες κάποιου μισθωτού με βάση τη συναφθείσα με αυτόν σύμβαση εργασίας, παραχωρεί με συναίνεση του μισθωτού τις υπηρεσίες αυτού σε άλλον εργοδότη, οπότε αυτή η σχέση στηρίζεται στη θέληση των τριών μερών (άρθρο 651 Α.Κ σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 361 και 648 Α.Κ). Δηλαδή στην περίπτωση που ο μισθωτός απασχολείται παράλληλα στον αρχικό αλλά και στον δανειζόμενο εργοδότη, η απασχόληση αυτή υπόκειται στους περιορισμούς του άρθρου 16 του Π.Δ 27.6/4-7-1932.

Σε κάθε περίπτωση, η πολλαπλή απασχόληση μισθωτού με μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση (άρθρο 2 του Ν.3846/2010) σε περισσότερους του ενός εργοδότες (μέχρι συμπληρώσεως των ανώτατων νομίμων χρονικών ορίων) είναι επιτρεπτή. Άλλωστε, ο σκοπός της θέσπισης της μειωμένης απασχόλησης είναι ακριβώς η ευελιξία στην απασχόληση σύμφωνα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων αλλά και η δυνατότητα αύξησης των ευκαιριών απασχόλησης των εργαζομένων στα πλαίσια της απασχόλησης σε περισσότερους εργοδότες (Οδηγία 97/81 του Συμβουλίου της 15-12-1997).

Ο χρονικός περιορισμός της απασχόλησης που θέτει το άρθρο 16 του Π.Δ 27.6/4-7-1932 αποτελεί διάταξη δημόσιας τάξης αναγκαστικού δικαίου για την προστασία του μισθωτού και δεν ισχύει σε συμβάσεις ανεξαρτήτων υπηρεσιών ή ανεξάρτητη επαγγελματική δραστηριότητα.

Πηγή: Βασίλης Τραϊανόπουλος - Επιθεωρητής εργασιακών σχέσεων