ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΤΡΙΜΕΛΟΥΣ ΔΙΚΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

ΠΡΟΣΦΥΓΗ

Του ____ του ____, κατοίκου ____, κατόχου ΑΦΜ _____.

Κατά

Της υπ’αριθμ. 41/13-12-2011 καταλογιστικής πράξης του Διευθυντή του Τελωνείου Καλαμάτας, που εδρεύει στην Παραλία Καλαμάτας Μεσσηνίας.

Στις 18 Ιανουαρίου του 2012 μου κοινοποιήθηκε η υπ’ αριθ. 41/13-12-2011 ως άνω πληττόμενη πράξη του Δ/ντη του Τελωνείου Καλαμάτας, με την οποία καταλογίστηκε εις βάρος μου για τη δήθεν διασκευή του φορτηγού αυτοκινήτου ιδιοκτησίας μου μάρκας NISSAN PICK UP με αριθμό κυκλοφορίας ΚΜΚ 1694, πρόστιμο συνολικού ποσού 4.935,53€ και τέλος ταξινόμησης συνολικού ποσού 24.099,24€. Ήτοι, δυνάμει της ανωτέρω προσβαλλόμενης πράξης καλούμαι να καταβάλω το συνολικό ποσό των είκοσι εννέα χιλιάδων τριάντα τεσσάρων ευρώ και εβδομήντα επτά λεπτών (29.034,77€). Κατά της ανωτέρω καταλογιστικής πράξης προσφεύγω νομίμως και εμπροθέσμως δια της παρούσας, για τους παραδεκτούς, νομικά και ουσιαστικά βάσιμους λόγους που θα εκθέσω κατωτέρω.

Α/ ΙΣΤΟΡΙΚΟ : Στις 17-5-2011 στα πλαίσια της επαγγελματικής μου δραστηριότητας ως ηλεκτρολόγου, μετέβην με το όχημα ιδιοκτησίας μου μάρκας NISSAN PICK UP με αριθμό κυκλοφορίας ΚΜΚ 1694, με αριθμό πλαισίου JN1CPUD22U0825577, από την Καλαμάτα προς την περιοχή της Μεσσήνης, προκειμένου να εκτελέσω εργασίες ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων στην ως άνω περιοχή, έχοντας τοποθετήσει στην πίσω καμπίνα του φορτηγού τα απαραίτητα ηλεκτρολογικά υλικά / εργαλεία για την εκτέλεση των εργασιών. Συγκεκριμένα, μετέφερα μαζί μου κομπρεσέρ, τρυπάνια, καλώδια κλπ εργαλεία, συνολικής αξίας 1000€. Λόγω του ότι στην περιοχή που μετέβαινα είχαν επανειλημμένα σημειωθεί κρούσματα κλοπών από αθίγγανους που διαβιούν εκεί, ως εκ τούτου υπήρχε κίνδυνος να απολέσω τα υλικά/εργαλεία της δουλειάς μου, καθότι επέβαινα μόνος μου στο φορτηγό και ακριβώς για να αποτρέψω τυχόν κλοπή τους, έκλεισα την πίσω καμπίνα του φορτηγού με κουκούλα, προκειμένου να μην είναι εμφανές το φορτίο. Η κουκούλα που χρησιμοποίησα ήταν αφαιρούμενη και την πρόσθεσα στο πίσω αμάξωμα εκείνη την ημέρα, αποκλειστικά και μόνο για το σκοπό αυτό, ήτοι την μεταφορά του συγκεκριμένου φορτίου (υλικών / εργαλείων) στην περιοχή της Μεσσήνης, προκειμένου να είναι αυτό ασφαλές και δηλαδή απλά σκεπάζοντας τα προπεριγραφέντα εργαλεία της δουλειάς μου.

Σε έλεγχο που διενεργήθηκε από τα αρμόδια όργανα της Τελωνειακής Υπηρεσίας εξέθεσα τους λόγους για τους οποίους είχα τοποθετήσει την κουκούλα, πλην όμως μου επέβαλαν πρόστιμο ύψους 200€ με την αιτιολογία ότι δεν είχα λάβει την απαιτούμενη άδεια από την Τελωνειακή Αρχή για την τοποθέτηση της κουκούλας. Με ενημέρωσαν δε κατά τη διάρκεια του ελέγχου ότι θα μπορούσα να εκδώσω την απαιτούμενη άδεια, έναντι του ποσού των 2.347€.

Εν συνεχεία εγώ αδιαμαρτύρητα πλήρωσα το πρόστιμο των 200€ που μου επιβλήθηκε, ως τούτο αποδεικνύεται δυνάμει του υπ’ αριθ. 9934/23-5-2011 διπλοτύπου είσπραξης που θα προσκομίσω ενώπιον του Δικαστηρίου Σας, προτιθέμενος άμα να καταβάλω και το ποσό των 2.347€ που μου υπέδειξαν οι αρμόδιοι υπάλληλοι προκειμένου να εκδώσω την σχετική άδεια, έτσι ώστε να δύναμαι να τοποθετώ την ως άνω κουκούλα επί του οχήματος νόμιμα. Πλην όμως, επισκεπτόμενος την αρμόδια Τελωνειακή Υπηρεσία δύο φορές προκειμένου να πληρώσω τα χρήματα για την έκδοση της αδείας, οι αρμόδιοι υπάλληλοι με απέτρεψαν επανειλημμένα, λέγοντάς μου να περάσω κάποια άλλη στιγμή. Κατόπιν τούτων, στις 29-8-2011 μου κοινοποιήθηκε η υπ’ αριθ. πρωτ. 6989/25-8-2011 κλήση της Τελωνειακής Υπηρεσίας σε απολογία, συνοδευόμενη από την από 27-6-2011 έκθεση χρέωσης φορολογικών επιβαρύνσεων, σύμφωνα με την οποία με καλούσαν να καταβάλω εκ νέου τέλος ταξινόμησης για το φορτηγό όχημά μου ύψους είκοσι πέντε χιλιάδων τετρακοσίων πενήντα έξι ευρώ και δέκα οκτώ λεπτών (25.456,18€)!

Ούτως ειπείν κατέθεσα το από 14/9/2011 υπόμνημά μου, αρνούμενος την αποδιδόμενη εις βάρος μου κατηγορία περί της δήθεν διασκευής του φορτηγού αυτοκινήτου μου από ανοικτό σε κλειστό, εκδοθείσας εν συνεχεία της προσβαλλόμενης ως άνω καταλογιστικής πράξης.

Β/ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΑΞΕΩΣ: Η πληττόμενη πράξη τυγχάνει μη νόμιμη, καθότι 1/ προσδιορίζει το τέλος ταξινόμησης που οφείλω σύμφωνα με την από 27-6-2011 έκθεση χρέωσης φορολογικών επιβαρύνσεων στο ποσό των 24.099,24€. Πλην όμως, Στην προαναφερθείσα έκθεση το ποσό που αναγράφεται ανέρχεται στα 25.456,18€. Η δε διαφορά η οποία υπάρχει μεταξύ των δύο ποσών ουδόλως αιτιολογείται στην προσβαλλόμενη πράξη, αλλά ούτε και γίνεται αναλυτικός υπολογισμός του ποσού των 24.099,24€ που μου καταλογίζεται με αυτήν. Αντιθέτως, ενώ γίνεται αναφορά στην από 27-6-2011 έκθεση χρέωσης φορολογικών επιβαρύνσεων ως προς τον προσδιορισμό του τέλους ταξινόμησης, εν συνεχεία αναγράφεται έτερο, διαφορετικό ποσό από αυτό της έκθεσης. Ειδικότερα, η προσβαλλόμενη πράξη αναγράφει «επειδή, το τέλος ταξινόμησης που αναλογεί στο παρανόμως διασκευασθέν όχημα, σύμφωνα με την από 27-6-2011 Έκθεση Χρέωσης Φορολογικών Επιβαρύνσεων, ανέρχεται συνολικά στο ποσό των είκοσι τεσσάρων χιλιάδων ενενήντα εννιά ευρώ και είκοσι τεσσάρων λεπτών». Πλην όμως, το ποσό στην από 27-6-2011 έκθεση χρέωσης είναι αυτό των 25.456,18€. Η ως άνω αιτιολογία της πράξης είναι εμφανώς ελαττωματική και δη αντιφατική, ανεπαρκής και εσφαλμένη, γεγονός που καθιστά την ίδια την πράξη αόριστη και συνεπώς άκυρη. Σύμφωνα δε με το αρθ. 17 του ΚΔΔ η αιτιολογία της πράξης πρέπει να είναι «σαφής», δηλαδή όχι ασαφής και αόριστη. «Ειδική», τόσο ποσοτικά, δηλ. ως προς την εξαντλητική πληρότητα των στοιχείων που δικαιολογούν το περιεχόμενο της πράξης, όσο και ποιοτικά, δηλ. ως προς την αποδεικτική αξία των στοιχείων που επικαλείται, πρέπει δηλαδή να είναι πλήρως πειστική. «Επαρκής», δηλ. ποσοτικά και ποιοτικά αναγκαία για να θεμελιώσει το περιεχόμενο της διοικητικής πράξης. «Να προκύπτει», δηλ. να είναι υπαρκτή βάσει των στοιχείων του φακέλου. Εν προκειμένω, η αιτιολογία που παρατίθεται ως προς το πλέον ουσιώδες στοιχείο της ένδικης διαφοράς, ήτοι αυτό του ποσού του τέλους ταξινόμησης, κάθε άλλο παρά σαφής, ειδική και επαρκής είναι, τουναντίον μάλιστα προκαλεί σύγχυση ως προς το ποσό και επιπλέον δεν προσδιορίζει τον τρόπο βάσει του οποίου αυτό προσδιορίστηκε, ως επίσης δεν προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, καθώς σε κανένα έγγραφο του φακέλου δεν αναγράφεται το ποσό των 24.099,24€ που μου καταλογίζεται. Ειδικά δε στις τελωνειακές διαφορές η νομοθεσία απαιτεί ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολόγηση. Η πολυσέλιδη ωστόσο υπ’ αριθμ. 41/13-12-2011 Καταλογιστική Πράξη του ως άνω Διευθυντή του Τελωνείου Καλαμάτας αρκείται απλώς στο να κάνει εξαντλητική αναφορά σε πλήθος νομικών διατάξεων και εγκυκλίων αυτούσιων, χωρίς να προβαίνει σε ορθή και δη αιτιολογημένη υπαγωγή στις εν λόγω διατάξεις, προκαλώντας σύγχυση σε εμένα τον ελεγχόμενο και αδυναμία να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Για το λόγο αυτό η προσβαλλόμενη πράξη καθίσταται αόριστη και ακυρωτέα.

2/ Περαιτέρω, η υπ’ αριθ. 32229/2349/07/21-11-2008 διαταγή του Υπ. Μεταφορών και Επικοινωνιών στην οποία στηρίζεται η προσβαλλόμενη πράξη, προκειμένου να χαρακτηρίσει το φορτηγό αυτοκίνητό μου ως κλειστό, παραπέμπει ρητά στην υπ’ αριθ. πρωτ. 27613/10-8-1982 εγκύκλιο του Υπ. Μεταφορών και Επικοινωνιών, η οποία με τη σειρά της αναφέρει μεταξύ άλλων «1. Σχετικά με τον χαρακτηρισμό των αυτ/των οχημάτων ως ανοικτών ή κλειστών, από τις διατάξεις του Υπ. Συγκοινωνιών προκύπτουν τα εξής: Με την ΣΤ/100252/69 εγκύκλιό μας τα επιβατικά αυτ/τα που φέρουν υφασμάτινη αναδιπλούμενη καλύπτρα ή και μεταλλική αφαιρετή, χαρακτηρίζονταν ως ανοικτού τύπου αμαξώματος…… 2. Σε σχετικά ερωτήματα ιδιωτών είχαμε απαντήσει ότι τα φορτηγά αυτ/τα των οποίων τα καλύμματα (τέντες) των αμαξωμάτων, αντικαθίστανται με κάλυμμα από άκαμπτο υλικό (π.χ. πολυεστέρας, πολυουρεθάνης κλπ) όχι μόνιμα προσαρμοσμένα επί του αμαξώματος, αλλά απλώς στηριζόμενα με κοχλίες και δυνάμενα να αφαιρούνται εύκολα, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως κλειστού τύπου αμαξώματος. Παρατηρήθηκε όμως, σε μεγάλη έκταση ότι σε μικρά φορτηγά αυτ/τα, που έχουν ταξινομηθεί και έχουν πάρει άδεια κυκλοφορίας φορτηγών αυτ/των με ανοικτό αμάξωμα, να έχει τοποθετηθεί κάλυμμα από τα προαναφερθέντα άκαμπτα υλικά, όχι μόνο με τρόπο μη μόνιμης προσαρμογής (πχ με ταχυσυνδέσμους, βίδες κλπ) αλλά και κατά τρόπο μονιμώτερο, δηλαδή με πολλές βίδες, με παρεμβολή συγκολλητικών ουσιών μεταξύ ανοικτού αμαξώματος και καλύμματος κλπ, ώστε το όχημα να παρουσιάζει τα πλεονεκτήματα του κλειστού φορτηγού, δηλ. στεγανότητα κλπ και των οποίων τα καλύμματα δεν αφαιρούνται τόσο εύκολα. 3. Επειδή προκύψανε αμφιβολίες αν τα φορτηγά αυτ/τα που προαναφέραμε πρέπει να χαρακτηριστούν ως ανοικτά ή κλειστά….. το Υπ. Οικονομικών με το αρ. Σ-3098/667/13-7-82 έγγραφό του μας γνώρισε ότι φορτηγά αυτ/τα στα οποία τοποθετούνται άκαμπτα στερεά υλικά, άσχετα αν αφαιρούνται εύκολα ή δύσκολα, πρέπει να χαρακτηρίζονται ως κλειστά και να υποβάλλονται στις επιβαρύνσεις των κλειστών, γιατί παρουσιάζουν τα πλεονεκτήματα της κατηγορίας των κλειστών αυτ/των.» Κατ’ ορθή ερμηνεία της συγκεκριμένης εγκυκλίου, λοιπόν, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 32229/2349/07 διαταγή του Υπ. Μεταφορών και Επικοινωνιών, την οποία επικαλείται η προσβαλλόμενη πράξη, γίνεται εμφανές ότι ως κλειστό φορτηγό αυτ/το χαρακτηρίζεται εκείνο που παρουσιάζει τα πλεονεκτήματα του κλειστού φορτηγού αυτ/του κατόπιν σχετικής μετατροπής του. Εν ουδεμία όμως περιπτώσει δεν μπορεί να θεωρηθεί ως τέτοιο ένα ανοικτό φορτηγό αυτ/το το οποίο δεν χρησιμοποιείται και δεν εμφανίζει τα πλεονεκτήματα του κλειστού αυτ/του, ήτοι ένα φορτηγό το οποίο σε μόνιμη και διαρκή βάση τυγχάνει ανοικτό, χωρίς τη συστηματική προσθαφαίρεση άκαμπτου καλύμματος. Ακόμα δλδ και στην περίπτωση που σε ένα ανοικτό φορτηγό τοποθετήθηκε για μία και μόνο φορά τέτοιου τύπου κάλυμμα, το οποίο εν συνεχεία αφαιρέθηκε οριστικά και δια παντός, δεν θα μπορούσε και δεν θα έστεκε εξάλλου λογικά να χαρακτηριστεί ως κλειστό φορτηγό, παρ’ εκτός εάν με σχετική μετατροπή εμφάνιζε εξακολουθητικά τα πλεονεκτήματα του κλειστού αυτ/του (στεγανότητα κλπ). Διαφορετικά θα οδηγούμασταν στο παράλογο αποτέλεσμα να χαρακτηρίζονται ως κλειστά φορτηγά ακόμα και αυτά τα οποία είναι στην πραγματικότητα ανοικτά, μόνο και μόνο επειδή τοποθετήθηκε για μια και μόνο φορά στο αμάξωμά τους μια πολυεστερική κουκούλα. Ωσαύτως, αυτή είναι και η ορθή / λογική ερμηνεία της διαταγής την οποία επικαλείται η προσβαλλόμενη πράξη, η οποία εσφαλμένα την ερμήνευσε και γι’ αυτό τυγχάνει ακυρωτέα.

3/ Πέραν των ανωτέρω, η προσβαλλόμενη καταλογιστική πράξη, ερειδόμενη επί της εσφαλμένης προϋπόθεσης ότι το φορτηγό μου έχει διασκευαστεί σε κλειστό, αναφέρει πως «σύμφωνα με τις μετρήσεις που έγιναν…….το εν λόγω όχημα κατατάσσεται στη ΔΚ 8703 και μόνο για σκοπούς φορολογικής μεταχείρισης υπάγεται στις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 123 του ν. 2960/2001 όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με την παρ. 39 του ν. 3583/07, φορολογείται δηλαδή ως φορτηγό, υπάγεται δε στην υποπερίπτωση ά της περίπτωσης έ της παρ. 1 του άρθρου 123 του ν. 2960/01 «Εθνικός Τελωνειακός Κώδικας». Με την πράξη του αυτή ο ανωτέρω αναφερόμενος ιδιοκτήτης Κοκκίνης Παναγιώτης του Σταύρου υπέπεσε σε τελωνειακή παράβαση υπό την έννοια της παρ. 1 του άρθρου 142 του ν. 2960/01, η οποία προβλέπεται από τις διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 123 του ίδιου ως άνω νόμου, τιμωρείται δε από τις συνδυασμένες διατάξεις του άρθρου 7 παρ. 2 και του άρθρου 9 του ν. 1573/85 και ως διαφορά θα λαμβάνεται αυτή που προκύπτει από την παρ. 2 του άρθρου 121 και της διάταξης της περίπτωσης έ της παραγράφου 1 του άρθρου 123 του ν. 2960/01…» Αφενός όμως, η παρ. 2 του άρθρου 121 ν. 2960/01 αριθμεί 6 διαφορετικές υποπεριπτώσεις / κατηγορίες συντελεστών τέλους ταξινόμησης, στις οποίες υπάγονται τα επιβατικά αυτ/τα ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τα οποία εμφανίζουν (κυλινδρισμός, οδηγίες αντιρρυπαντικής προστασίας κλπ). Αφετέρου δε, η περίπτωση έ της παρ. 1 του άρθρου 123 ν. 2960/01 αναγράφει 3 διαφορετικές υποπεριπτώσεις / κατηγορίες αυτ/των που ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους υποβάλλονται στο αντίστοιχο ποσοστό τέλους ταξινόμησης. Ουδόλως όμως διευκρινίζεται στην προσβαλλόμενη πράξη σε ποια ακριβώς κατηγορία / υποπερίπτωση τόσο του άρθρου 121 όσο και του άρθρου 123 υπάγεται το δικό μου φορτηγό όχημα, ούτε και αναγράφει αυτή (πράξη) τα χαρακτηριστικά εκείνα του οχήματός μου που αποτέλεσαν τα κριτήρια για την τελωνειακή υπηρεσία, προκειμένου να υπολογίσει το ποσοστό του τέλους ταξινόμησης στο οποίο με υπέβαλε και να εξάγει εξ αυτού το ποσό το οποίο τελικά μου καταλόγισε ως διαφορά να πληρώσω. Ειδικότερα, σε κανένα σημείο της προσβαλλόμενης πράξης του Τελωνείου δεν αναγράφεται ο κυλινδρισμός του κινητήρα του οχήματος, το μικτό βάρος του και κυρίως η οδηγία ή οι οδηγίες αντιρρυπαντικής προστασίας που το όχημά μου πληρεί, κριτήρια τα οποία είναι προσδιοριστικά για τον καθορισμό του ποσοστού του τέλους ταξινόμησης στο οποίο υποβάλλεται. Η μόνη αναφορά που κάνει η προσβαλλόμενη πράξη είναι ως προς τις διαστάσεις της καρότσας και του μεταξονίου του αυτ/του μου, οι οποίες όμως και πάλι δεν αρκούν προκειμένου να γίνει με σαφήνεια αντιληπτός ο τρόπος και τα κριτήρια βάσει των οποίων έγινε ο σχετικός υπολογισμό του ποσοστού του καταλογισθέντος τέλους. Παρά δε, τις προσπάθειες που έκανα για να καταλάβω τον τρόπο με τον οποίο υπολογίστηκαν τα ποσά τα οποία μου καταλογίζονται και να επαληθεύσω εάν πράγματι οι υπολογισμοί της υπηρεσίας είναι ορθοί [σε περίπτωση που ήθελε γίνει δεκτό ότι οφείλω τα ποσά αυτά, γεγονός που κατηγορηματικά αρνούμαι], αυτό κατέστη αδύνατο, καθότι η προσβαλλόμενη πράξη της υπηρεσίας τυγχάνει εντελώς ασαφής, αόριστη και αντιφατική και ως προς το στοιχείο αυτό της ένδικης διαφοράς. Πολλώ δε μάλλον αν αναλογιστεί κανείς και την διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο ποσό που αναγράφεται στην από 27-6-2011 Έκθεση Χρέωσης Φορολογικών Επιβαρύνσεων (25.456,18€) και αυτό της καταλογιστικής πράξης (24.099,24€), ως επισημάνθηκε ανωτέρω (Β1).

4/ Περαιτέρω, η προσβαλλόμενη πράξη κάνει αναφορά στην Φ. 905/439/6-4-2007 Ε.Δ.Υ.Ο η οποία δίνει επεξηγήσεις σχετικά με την επιβολή τέλους ταξινόμησης των οχημάτων πολλαπλών χρήσεων (διπλοκάμπινων) ως και το δικό μου. Σύμφωνα με την παραπάνω ΕΔΥΟ «…καθιερώνεται νέος τρόπος φορολόγησης των οχημάτων πολλαπλών χρήσεων (διπλοκάμπινα) και όπως θα παρατηρήσετε οι συντελεστές αυτοί καταλαμβάνουν τα οχήματα μέχρι 3,5 τόνων, που διαθέτουν δύο χωριστούς χώρους, ένα που προορίζεται για τους επιβάτες ο οποίος και φέρει τέσσερις πόρτες…….ανεξάρτητα από τη δασμολογική τους κατάταξη, για την επιλογή του τέλους ταξινόμησης, θα λαμβάνεται υπόψη το εκ κατασκευής εσωτερικό μήκος της εξέδρας φόρτωσης, συγκρινόμενο με την απόσταση μεταξύ των κέντρων του μπροστινού και του πίσω τροχού της ίδιας πλευράς και το φορτίο που αυτό δύναται να μεταφέρει. Συγκεκριμένα……..γγ) Τα αυτ/τα της κατηγορίας αυτής που δεν πληρούν τα ανωτέρω κριτήρια και έχουν μικρότερο του 40% μήκος εξέδρας φόρτωσης και δυνατότητα μεταφοράς φορτίου κάτω των 500 χιλιογράμμων για την επιβολή του τέλους ταξινόμησης των αυτ/των αυτών, θα λαμβάνονται υπόψη οι αντίστοιχοι συντελεστές των επιβατικών της παρ. 2 του αρθ. 121, μειωμένοι κατά 50%, οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν θα είναι κατώτεροι του τριπλάσιου του ποσοστού της πρώτης κατηγορίας των όμοιων αυτ/των, δηλαδή όχι κάτω του 21%.» Πλην όμως και εάν ήθελε γίνει δεκτό πως οφείλω εκ νέου τέλος ταξινόμησης, γεγονός που αρνούμαι κατηγορηματικά, ο υπολογισμός αυτού από την Τελωνειακή Υπηρεσία έγινε βάσει ολόκληρου του συντελεστή ποσοστού 334% της περ. γ της παρ. 2 του αρθ. 121 και δη όχι αυτού μειωμένου κατά 50% και μάλιστα χωρίς να αιτιολογείται από κανένα στοιχείο η υπαγωγή μου στον αυξημένο αυτό συντελεστή (334%).

Ακολούθως, η προαναφερθείσα Φ.905/439/6-4-2007 Ε.Δ.Υ.Ο. αναφέρει: «Επισημαίνεται ότι οι συντελεστές αυτοί αφορούν οχήματα πολλαπλών χρήσεων (διπλοκάμπινα) με ανοικτό τον πλήρως διαχωρισμένο από τον θάλαμο επιβατών, χώρο φόρτωσης. Προσθήκη στο χώρο φόρτωσης καλύμματος από άκαμπτο υλικό σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρ. 3 του αρθ. 123, μετατρέπει αυτά σε οχήματα με μόνιμο κλειστό αμάξωμα και εφόσον για τη διασκευή αυτή είχε ζητηθεί έγκριση της αρμόδιας τελωνειακής αρχής, για τα οχήματα που κατατάσσονται στη ΔΚ 8704 των φορτηγών οχημάτων, εφαρμογή έχει η παρ. 5 του αρθ. 123, ενώ για τα οχήματα που κατατάσσονται στη ΔΚ 8703 των επιβατικών, εφαρμογή έχει το αρθ. 7 παρ. 2 του ν. 1573/85 και ως διαφορά θα λαμβάνεται αυτή που προκύπτει από την παρ. 2 του αρθ. 121 και της κοινοποιούμενης διάταξης της περ. έ του αρθ. 123». Γίνεται εδώ αντιληπτό ότι το παραπάνω εδάφιο κάνει ρητή αναφορά στην περίπτωση εκείνη όπου ένα όχημα (διπλοκάμπινο) θελήσει να λάβει άδεια προκειμένου να αποχαρακτηριστεί από ανοικτό σε κλειστό όχημα κατόπιν σχετικής διασκευής του. Οπότε και θα πρέπει να καταβάλει το τέλος ταξινόμησης που του αναλογεί αναλόγως με την κατηγορία στην οποία ανήκει, ήτοι αν ανήκει στην ΔΚ 8704 ή στην ΔΚ 8703. Στην ένδικη όμως περίπτωση εγώ δεν αιτήθηκα εγκρίσεως από την αρμόδια τελωνειακή αρχή για τον αποχαρακτηρισμό του οχήματός μου από ανοικτό σε κλειστό, αφού ουδέποτε διασκεύασα αυτό, καθώς η τοποθέτηση εκ μέρους μου κουκούλας έγινε για μία και μόνο φορά, γεγονός που δεν μπορεί να θεωρηθεί διασκευή, καθότι δεν έχει μόνιμο και διαρκή χαρακτήρα. Αλλά ακόμα και εάν ήθελε γίνει δεκτό πως η τοποθέτηση για μία και μόνο φορά κουκούλας επί του οχήματός μου θεωρείται διασκευή, γεγονός που αρνούμαι κατηγορηματικά, η εν λόγω Φ.905/439/2007 Ε.Δ.Υ.Ο. αναφέρει τα εξής «για την κατά τα ανωτέρω διασκευή που θα διενεργηθεί χωρίς της έγκριση της αρμόδιας τελωνειακής αρχής εφαρμογή έχουν τα οριζόμενα στο αρθ. 9 του ν. 1573/85», ήτοι η επιβολή προστίμου ίσου με το 1/5 του αναλογούντος για το αυτ/το ειδικού φόρου κατανάλωσης. Και πάλι δηλαδή, κατ’ ορθή ερμηνεία των διατάξεων, το λογικό θα ήταν ναι μεν να μου επιβληθεί το πρόστιμο που προβλέπεται για την έστω και για μία και μόνο φορά διασκευή του αυτ/του μου άνευ της σχετικής εγκρίσεως, πλην όμως όχι να μου καταλογιστούν επιπλέον φορολογικές επιβαρύνσεις για τη δήθεν μόνιμη μετατροπή αυτού από ανοικτό σε κλειστό, αφού τέτοια μόνιμη μετατροπή ουδέποτε συντελέστηκε. Καλώ δεν την Υπηρεσία να επανελέγξει το όχημά μου, προκειμένου να εξακριβώσει εάν αυτό πράγματι έχει μετατραπεί σε κλειστό ή εξακολουθεί να είναι ανοικτό.

5/ Αναφορικά με την κατάταξη του οχήματός μου σε διαφορετική δασμολογική κλάση απ’ αυτήν στην οποία κατατάχθηκε όταν αυτό αγοράστηκε και δη στην επανακατάταξή του από την ΔΚ 8704 στην οποία αρχικά κατετάγη στην 8703 στην οποία το κατατάσσουν τώρα λεκτέα τα εξής: Το όχημά μου αγοράστηκε το έτος 2005, ως τούτο αποδεικνύεται και από το υπηρεσιακό αντίγραφο της άδειας κυκλοφορίας το οποίο θα σας προσκομίσω. Είχε δε λάβει κωδικό έγκρισης 1311-153, ως τούτο αποδεικνύεται δυνάμει του υπ’ αριθ. πρωτ. 40616/1986/25-3-2003 εγγράφου / εγκρίσεως του Υπ. Μεταφορών και Επικοινωνιών (τμήμα εγκρίσεων), το οποίο επίσης θα προσκομίσω, σύμφωνα με τον οποίο και δυνάμει των τότε νομοθετικών διατάξεων κατατάσσετο στη δασμολογική κλάση (ΔΚ) 8704. Παρά ταύτα, η αρμόδια τελωνειακή αρχή έρχεται τώρα και το κατατάσσει σε έτερη δασμολογική κλάση και δη στην ΔΚ 8703, επικαλούμενη τις νεότερες υπ’ αριθ. Δ.996/631/2007 και Δ.1225/756/2007 Δ.Υ.Ο. . Πλην όμως, οι προαναφερθείσες νεότερες Δ.Υ.Ο τυγχάνουν εφαρμογής στα οχήματα που τίθενται σε κυκλοφορία κατά τον χρόνο δημοσίευσης αυτών και μετά και σε καμία περίπτωση δεν εφαρμόζονται αναδρομικά, καθώς κάτι τέτοιο αφενός θα έπρεπε ρητά να αναγράφεται στο περιεχόμενό τους, γεγονός που δεν συμβαίνει, αφετέρου θα οδηγούσε στο άτοπο συμπέρασμα πως όλα τα παλιότερα διπλοκάμπινα οχήματα που κυκλοφορούν , ως και το δικό μου, και τα οποία είχαν λάβει έγκριση τύπου βάσει συγκεκριμένων προδιαγραφών που ίσχυαν τότε, πλέον κυκλοφορούν παράνομα και χρήζουν νέας εγκρίσεως λόγω της μεταβολής της δασμολογικής τους κλάσης. Σημειωτέον δε, πως και η ίδια η τελωνειακή υπηρεσία σε σχετικό έγγραφό της με αριθ. πρωτ. 3932/24-5-2011, απευθύνοντας ερώτημα στο Υπ. Οικονομικών προκειμένου να διευκρινίσει εάν θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν η παλιά δασμολογική κλάση (8704) ή η νέα (8703) για τον από κει και πέρα υπολογισμό του αντίστοιχου προστίμου αναφέρει τα εξής «Θέση της υπηρεσίας μας είναι: Για όσα (οχήματα) έχουν τελωνισθεί πριν τον Ιούνιο του 2007 (ως και το δικό μου) να επανέρχονται στην αρχική μορφή τελωνισμού πληρώνοντας σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 5 του αρθ. 123 του ν. 2960/2001, ήτοι το προβλεπόμενο τέλος ταξινόμησης βάσει του κυλινδρισμού του κινητήρα τους συν το πρόστιμο της διασκευής ήτοι το 1/5 προβλεπόμενου τέλους ταξινόμησης χωρίς όμως την χορήγηση βεβαίωσης νομιμοποίησης. Εάν θέλουν να το νομιμοποιήσουν να πληρώνουν την διαφορά όπως αυτή θα προκύπτει από την παρ. 2 αρθ. 121 και αυτού που είχε καταβληθεί κατά τον τελωνισμό τους.» Δηλαδή, η θέση της υπηρεσίας ήταν καταρχάς η μη λήψη υπόψιν της νέας δασμολογικής κλάσης, ήτοι η μη αναδρομική εφαρμογή των Δ.996/631/2007 και Δ.1225/756/2007 Δ.Υ.Ο. για τα οχήματα που είχαν τελωνισθεί παλιότερα με άλλη δασμολογική κλάση, όπως άλλωστε και το δικό μου. Η οδηγία δε που δόθηκε στην υπηρεσία από το Υπ. Οικονομικών εις απάντηση του ανωτέρω υποβληθέντος ερωτήματος δυνάμει του υπ’ αριθ. 6478/8-8-2011 εγγράφου αναφέρει τα εξής «Σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2960/2001 και το κοινοτικό τελωνειακό δασμολόγιο, η δασμολογική μεταχείριση των αυτ/των συναρτάται με τη δασμολογική κλάση στην οποία κατατάσσονται κατά τον τελωνισμό τους. Η κατάταξη των προς τελωνισμό εμπορευμάτων συμπεριλαμβανομένων και τον αυτοκινήτων οχημάτων, στην οικεία κλάση του δασμολογίου ανήκει αποκλειστικά στην αρμοδιότητα της τελωνειακής αρχής και γίνεται με βάση τη μορφή και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτών.» Με λίγα λόγια το ίδιο το Υπ. Οικονομικών διευκρινίζοντας το θέμα αναφέρει ρητά ότι για το δασμολογικό χαρακτηρισμό ενός οχήματος λαμβάνεται υπόψιν ο χρόνος τελωνισμού του, και δηλαδή δεν έχουν αναδρομική εφαρμογή οι προαναφερθείσες Δ.996/631/2007 και Δ.1225/756/2007 Δ.Υ.Ο.. Παρά ταύτα, η προσβαλλόμενη απόφαση τις επικαλείται και τις εφαρμόζει εν προκειμένω αναδρομικά, προκειμένου να υπολογίσει το πρόστιμο και τις επιπλέον φορολογικές επιβαρύνσεις τις οποίες μου καταλογίζει μη νομίμως να καταβάλω.

6/ Ως εκ των ανωτέρω προκύπτει ο καταλογισμός εις βάρος μου ενός τέτοιου δυσβάσταχτου ποσού εν είδη «συμπληρωματικών» φορολογικών επιβαρύνσεων για το εδώ και επτά (7) χρόνια αγορασθέν και τελωνισθέν όχημά μου παραβιάζει πάγιες διοικητικές και συνταγματικές αρχές. Ειδικότερα, συντρέχει παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας που πηγάζει απ’ το Σύνταγμα (αρθ. 25 &1) και θα πρέπει να διέπει τις σχέσεις της διοίκησης με τους διοικουμένους, όταν η προβλεπόμενη από το νόμο κύρωση είναι στη συγκεκριμένη περίπτωση δυσανάλογη προς την παράβαση ή το μέτρο της Διοίκησης δεν έχει ληφθεί με βάση «πρόσφορα κριτήρια». Κατ’ άλλη διατύπωση, το μέσο, δηλαδή ο περιορισμός ατομικού δικαιώματος πρέπει να είναι μόνο ο αναγκαίος και να συνάπτεται προς το σκοπό που επιδιώκει το Σύνταγμα και ο νόμος διότι τόσο ο σκοπός όσο και το μέσο πρέπει να είναι νόμιμα και συνταγματικά. Μετά την αναγνώριση του συνταγματικού χαρακτήρα της αρχής της αναλογικότητας τίθεται ζήτημα αντισυνταγματικότητας των διατάξεων νόμων που δεν παρέχουν στην Διοίκηση την ευχέρεια να καθορίζει το ύψος των κυρώσεων εντός τασσομένων ανωτάτων και κατωτάτων ορίων, σταθμίζοντας σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση την βαρύτητα και τις εν γένει συνθήκες της τελεσθείσας παράβασης.

Σύμφωνα με την αρχή αυτή, τα μέτρα που προβλέπονται από το νόμο, επομένως και οι κυρώσεις, πρέπει να είναι «αναγκαία», δηλαδή να μην είναι υπερβολικά ή πρόδηλα «δυσανάλογα», «κατάλληλα», δηλαδή αποτελεσματικά και ενδεδειγμένα και «αναλογικά με στενή έννοια η ορθολογικά και θετικά ανάλογα», δηλαδή τα πλεονεκτήματα τους αν όχι να υπερσκελίζουν τουλάχιστον να εξουδετερώνουν τα μειονεκτήματα τους με βάση τη στάθμιση κόστους οφέλους. Η συνταγματικότητα, συνεπώς, της επιβολής διοικητικής κύρωσης προϋποθέτει την κρίση για την αντικειμενική της συνάφεια (αναγκαιότητα) και την εύλογη σχέση (αναλογικότητα) με τον επιδιωκόμενο σκοπό δημοσίου συμφέροντος.

Το ποσό α) τέλος ταξινόμησης (24.099,24€) και β) πρόστιμο (4.935,53€) ήτοι συνολικά 25.456,18€ είναι προφανώς δυσανάλογο της υποτιθέμενης παράβασης και για το σκοπό αυτό, αν γίνει δεκτό ότι στοιχειοθετείται η εν λόγω παράβαση, θα πρέπει να περιορισθεί στο προσήκον μέτρο από το Δικαστήριο σας. Το άτεγκτο και ανελαστικό όσο και άδικο του συστήματος αυτού έχει ήδη κριθεί από την ελληνική νομολογία (ΔΠρΒολ 83/1999 ΔΦΝ 2001, σελ. 281) ως αντίθετο προς το άρθρο 6 της Ε.Σ.Δ.Α. και αντίθετο στην αρχή της αναλογικότητας (ΣτΕ 3370/2008). Στο βαθμό, δηλαδή, που δεν επιτρέπει στην αρχή και στα διοικητικά δικαστήρια να επιμετρήσουν την επιβλητέα ποινή με εκτίμηση των ιδιαιτέρων συνθηκών συνεπάγεται τον περιορισμό της εξουσίας του δικαστηρίου και αυτό διότι το δικαστήριο της ουσίας περιορίζεται απλώς στην διαπίστωση της παράβασης και την επικύρωση της πράξης επιβολής του προστίμου, χωρίς να μπορεί να παράσχει έννομη προστασία στους προσφεύγοντες, αφού δεν μπορεί να εξετάσει λόγους προσφυγής που αφορούν στην βαρύτητα της παράβασης και το συγκεκριμένο σύστημα αντικειμενικού υπολογισμού. Έτσι το αντικειμενικό σύστημα επιβολής προστίμων αποτελεί στην πραγματικότητα συγκεκαλυμμένη ποινική κύρωση που επιβάλλεται για λόγους γενικής πρόληψης, χωρίς τις εγγυήσεις δικαστικής προστασίας που επιβάλλονται από το άρθρο 6 Ε.Σ.Δ.Α. (δικαίωμα σε δίκαιη δίκη) και γι’ αυτό το λόγο είναι αντίθετο προς τις διατάξεις του άρθρου αυτού.

Με άλλες λέξεις θα πρέπει να εφαρμόζεται η επίσης πάγια διοικητική αρχή της επιείκειας, ως περαιτέρω έκφραση της αρχής της χρηστής διοίκησης, δηλαδή της προστασίας των δικαιωμάτων των διοικούμενων, ιδίως των οικονομικώς ασθενέστερων. Εν προκειμένω συντρέχει και παραβίαση της αρχής της προστατευμένης εμπιστοσύνης που θα πρέπει να διέπει τις σχέσεις μεταξύ διοίκησης και διοικούμενων, δηλαδή της επιβαλλόμενης ευθύτητας που θα πρέπει να χαρακτηρίζει τις πράξεις της διοίκησης έναντι των διοικούμενων, όπως και της αρχής της ασφάλειας δικαίου, ήτοι αυτής που αποβλέπει στη δημιουργία σταθερών, ευδιάκριτων διοικητικών καταστάσεων, που δεν επισείουν αμφισβήτησης και αμφιβολίας ως προς τη νομιμότητά τους.

Επειδή, ενεργώντας η αρμόδια υπηρεσία με τον τρόπο που περιέγραψα ανωτέρω και καταλογίζοντας εις βάρος μου συνολική οφειλή ύψους είκοσι εννέα χιλιάδων τριάντα τεσσάρων ευρώ και εβδομήντα επτά λεπτών (29.034,77€) ουσιαστικά με διαλύει τόσο ως επαγγελματία όσο και ως οικογενειάρχη, λαμβανομένης ιδίως υπόψιν της πρωτοφανούς, δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας που διανύουμε. Σημειωτέον δε, πως το όχημά μου αγοράστηκε καινούργιο το έτος 2005 στο ποσό των 25.570,00€ συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ ποσού 3.903,87€ και τέλους ταξινόμησης ποσού 1.119,42€. Η δε σημερινή τιμή αγοράς ενός αντίστοιχου καινούργιου οχήματος αυτής της κατηγορίας ανέρχεται μεταξύ του ποσού των 26.000€ και των 29.000€ συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ και τέλους ταξινόμησης, ως τις τιμές αυτές μου υπέδειξε σε σχετική σημερινή προσφορά της η αντιπροσωπεία αυτοκινήτων της NISSAN A.E., έγγραφο το οποίο και θα προσκομίσω. Τούτο καταδεικνύει και το παράλογο της όλης υπόθεσης, αλλά και την κατάφωρη παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας στην οποία υπέπεσε η διοικητική αρχή, επιβάλλοντάς μου πρόστιμα και χρεώσεις που υπερβαίνουν κατά πολύ ακόμα και την τρέχουσα αγοραστική αξία του οχήματος, για μια κατά τ’ άλλα απλή τελωνειακή παράβαση, στην οποία υπέπεσα.

Επειδή το ανωτέρω όχημα αποτελεί το μοναδικό περιουσιακό μου στοιχείο και απαραίτητο εργαλείο της επαγγελματικής μου δραστηριότητας, ως ηλεκτρολόγου, η δε μετά από επτά (7) χρόνια από την αγορά του φορολογική του επιβάρυνση με τα υψηλότατα ποσά που μου καταλογίζονται ισοδυναμεί με την οικονομική μου καταστροφή.

Επειδή αρνούμαι την οιανδήποτε διασκευή / μετατροπή του οχήματός μου από ανοικτό σε κλειστό φορτηγό, υπό την έννοια της μόνιμης και διαρκούς χρησιμοποίησής του ως τέτοιου και δη εκμεταλλευόμενός το ως κλειστό φορτηγό, γεγονός που θα αποδείξω και ενώπιον του Δικαστηρίου Σας.

Επειδή η παρούσα προσφυγή μου είναι νόμιμη, βάσιμη και αληθής, παραδεκτά δε φέρεται ενώπιον του Υμετέρου Δικαστηρίου.

Για τους λόγους αυτούς

Και με τη ρητή επιφύλαξη παντός δικαιώματός μου και όσων ακόμα θα προσθέσω κατά τη συζήτηση της παρούσας

Αιτούμαι

Να γίνει δεκτή η προσφυγή μου.

Να ακυρωθεί άλλως εξαφανισθεί η προσβαλλόμενη υπ’ αριθ. 41/13-12-2011 καταλογιστική πράξη του Διευθυντή του Τελωνείου Καλαμάτας.

Πληρεξούσια και αντίκλητο πάσης επιδόσεως διορίζω την υπογράφουσα δικηγόρο.

Καλαμάτα 11/3/2012

Η πληρεξούσια δικηγόρος

Αννίτα Γαραντζιώτη

Σημείωση: Η προσφυγή έγινε δεκτή δυνάμει της υπ' αριθμ. 127/2013 απόφασης του Τριμελούς Διοικ. Πρωτοδικείου Καλαμάτας